آشنایی با آناتومی بلدرچین

نوشته شده در : ۱۴۰۰٫۰۶٫۱۸

بلدرچین یکی از پرندگان پرورشی است که در صنعت پرورش طیور برای به دست آوردن فراورده های گوشتی و تخمی آن را پرورش می دهند. این پرنده ریز جثه گوشت بسیار خوشمزه ای دارد و تخم آن سرشار از املاح و مواد معدنی، انواع پروتئین، فسفر و ... است.

بلدرچین ها بعد از پایان دوره پرورش که بسیار کوتاه مدت است( نهایتا 2 ماه) پرنده بالغ بین 240 تا 350 گرم وزن می گیرد( چیزی در حدود یک دهم یک مرغ بالغ) ولی از نظر جثه کمی کوچکتر از کبک هستند.

ساختار کلی بدن بلدرچین ها مثل تمام پرندگان دیگر تمام از پر پوشیده شده است پرهای دم کوتاه است ، یک منقار کوتاه و باریک دارند و پاهای کوتاه شان بدون پر است.

وجه تشابه نرینگی و مادینگی برخی از نژاد های بلدرچین چون نژاد ژاپنی و کاتورنیکس آنقدر به هم نزدیک است که جنسیت شان فقط با خال های روی سینه شان مشخص می شود.

در ادامه مقاله همراه ما باشید تا شما را با آناتومی بلدرچین و ساختار بدنی آنها بیشتر آشنا کنیم.

ساختار پوشش بدن بلدرچین با ترکیبی از پر های قهوه ای، خاکستری، سفید و مشکی پوشیده شده است ولی پر هایی به رنگ قهوه ای، سفید و خاکستری غالب تر از سایر رنگ هاست مثلا اگر به پرهای سینه بلدرچین نگاه کنید، متوجه خواهید شد که پرهای اطراف کمر و زیر شکم هر دو پرنده ( نر و ماده) با لکه های قهوه ای تیره که متمایل به کرم است پوشیده شده ولی پرهای شاه پر ، بال ها، ، دم و پشت سر هر دو پرنده به رنگ قهوه ای سوخته است. در میان پرها، رگه های نسبتا قرمز رنگ هم به چشم می خورد با این تفاوت که پرهای سینه بلدرچین نر، قهوه ای متمایل به قرمز رنگ است ولی پرهای سینه بلدرچین ماده، همانند لکه و در رنگ های سیاه و سفید دیده می شود.

« پر بلدرچین »

طول بال های بلدرچین ژاپنی در مقایسه با بال های مرغ بلندتر است به طوری که آنها را قادر به پرواز کردن هم می کنند. از این رو پرورش دهندگان مزارع صنعتی ترجیح می دهند که آنها را، در قفس یا در فضاهای سربسته نگهداری کنند.

« بال بلدرچین »

همانطور که در پاراگراف قبلی به آن اشاره کردم بلدرچین ژاپنی دم کوتاهی دارد و قسمت بالای دمگاه پرنده با پرهای قهوه ای تیره که ترکیبی از پر های سفید و خاکستری دارد پوشیده شده است و پرهای زیرین دم گاه هم به رنگ سفید همراه با لکه های خاکستری است.

« دم بلدرچین »

پای کوتاه بلدرچین همانند بسیاری از پرندگان پوست زمخت و سفتی دارد و فلس های بسیار ریزی آن را پوشانده است.

« پای بلدرچین »

در طبیعت وحشی چهار انگشت با ناخن های نسبتا بلند که سه تای آنها در جلو و یکی در عقب است کمک شایانی به پرنده می کند تا بتوانند با این ناخن های بلند راحتر زمین را بکنند و در جستجوی غذا باشند. با این چنگال های تیز شکار خزندگان و حشرات بسیار آسانتر است. گذشت زمان و زندگی در روی سنگ و سطوح سخت باعث ساییده شدن آنها می شود.

جالب است بدانید که بلدرچین های باب وایت، علاوه بر انجام دادن همه این کارها از انگشتان قوی خود برای نشستن هم کمک می گیرد و در طبیعت وحشی نژادی مثل کوتورنیکس نه تنها برای خوردن غذا از انگشتان خود استفاده می کند بلکه با سابیدن هر سطح سختی مثل سنگ و تنه درختان آنها را کوتاه می کند.

لازم به یاد آوری است که پرورش دهندگان به این نکته مهم توجه کنند: کف پاهای بلدرچین ها نرم است بنابرین اگر قصد دارید طولانی مدت از این پرنده ها نگهداری کنید سعی کنید بستر پرورشی را به قفس مجهز کنید چرا که راه رفتن مداوم پرنده ها بر روی کف سیمانی باعث ایجاد زخم و وروم کردن کف پاهای آنها می شود.

نوک بلدرچین نربه رنگ سیاه ولی تیره تر از نوک بلدرچین ماده است، منقار بالا کمی بزرگتر و البته تیز تر از منقار پایین است و کارایی بسیار مهمی که دارد این است که بلدرچین ها با این نوک تیزشان راحتر می توانند دانه های سفت را خرد کنند یا برای تکه تکه کردن اجزای حشرات، کرم ها، سبزیجات، دانه های درشت و حتی حمله به دشمنانشان نیز از آن استفاده می کنند. رنگ منقار نژادهای ژاپنی بیشتر استخوانی و کمی متمایل به رنگ قهوه ای است.

در مزارع صنعتی بیشتر پرورش دهندگان اقدام به نوک چینی آنها می کنند چون یک بیماری خطرناک به نام کانی بالیسم وجود دارد که اگر شایع شود پرندگان شروع به نوک زدن هم می کنند. شدت حملات آنقدر وخیم است که با هرحمله آنها به یکدیگر جراحات زیادی به هم وارد خواهند کرد و پرورش دهنده با تلفات بی شماری مواجه می شود . نوک چینی یا استفاده از حلقه بینی بهترین روش برای شدت نیافتن حملات است. همانطور که در طبیعت وحشی هم پرنده با نوک زدن به اجسام مختلف باعث ساییدن آن می شود.

« نوک بلدرچین »

چشم های بلدرچین مثل هر موجود دیگری قرنیه دارد ولی آنقدر ریز است که همانند نقطه سیاه دیده می شود و این به خاطر این است که مردمک چشم ها سیاه رنگ است و سفیدی چشم هایشان به زردی می زند. چشم های بلدرچین با پلک های سفید رنگ محافظت می شود البته دو نوار سفید رنگ هم که از دو طرف سر بلدرچین تا پشت گردن ادامه دارد جلوه بسیار زیبایی به چشم های آن بخشیده است.

طبق بررسی های انجام گرفته، دقیقا مشخص نیست که این پرندگان تا چند سالگی می توانند عمر کنند البته این موضوع در مورد بلدرچین های زینتی حائز اهمیت است چرا که بلدرچین ژاپنی که با هدف فراورده های گوشتی یا تخمی پروش می یابد بعد از ۵۰ روز به بلوغ جنسی می رسند و می توانند جفتگیری کرده و تخم های نطفه دار تولید کنند ولی در حالت پرواری بعد از ۲ ماه روانه کشتار می شوند و بلدرچین های تخمگذار هم که در سال اول زندگی خود بیشترین میزان تخم گذاری را دارند، نهایتا بعد از ۱۰ الی ۱۲ ماه توان کمتری برای تولید تخم خواهند داشت ، باید روانه کشتار شوند . اما در طبیعت وحشی اگر این پرنده گرفتار شرایط سخت محیط زیست نباشد یا توسط شکارچیان طبیعت شکار نشود، می تواند تا ۱۰ سال هم عمر کند.