چگونه تشخیص دهیم بلدرچین تخم گذار است یا گوشتی؟

در کشورهای مختلف سرمایه گذاری زیادی روی صنعت پرورش طیور به ویژه بلدرچین انجام گرفته است. علت روی آورن افراد به این حرفه بالا بودن پروتئینی ست که در گوشت این پرنده به مراتب بیشتر از سایر پرندگان است و همین امر باعث شده قدرت تقاضا از جانب مردم هم افزایش یابد.

پرورش بلدرچین بیش از یک دهه است که در کشور عزیزمان ایران شروع شده است مخصوصا در سال های اخیر رواج بیشتری هم پیدا کرده چرا که به دلیل ویژگی های استثنایی اش می تواند با پرورش صحیح سودآوری مناسبی هم داشته باشد.

بیشترین نوع بلدرچینی که در ایران پرورش می یابد، نژاد معمولی و نژاد ژاپنی است. این دو نژاد بیشتر جهت تخم گذاری پرورش می یابند و می تواند برای شروع کار هر پرورش دهنده ای انتخاب مناسبی باشد اما اگر قصد گوشتی کردن این پرنده های ریز جثه را دارید، باید بگویم بهتر است از نژاد سینه سفید هندی و بلدرچین سفید آمریکایی استفاده کنید, زیرا برای پرورش این دو نژاد می توانید بدون تهیه قفس، در بستر هم آنها را پرورش دهید.

موضوع مهم بررسی تفاوت ها و خصوصیات ظاهری این دو پرنده است که عدم شناخت کافی از آن ها باعث بروز خسارت های سرسام آوری می شود و می تواند مزرعه ی بلدرچین شما را در یک چشم به هم زدن ، به مرز ورشکستگی برساند.

در ادامه ی مطالب شما را با دو نوع تخم گذار و گوشتی آشنا خواهیم ساخت لطفا همراهمان باشید.

« تشخیص بلدرچین تخم گذار گوشتی »

روش تشخیص بلدرچین تخم گذار و گوشتی

چشم: بلدرچین های تخمگذار چشمان بزرگ، درخشان و براق تری دارند.

مقعد: مقعد بلدرچین های تخمگذار گشاد،پهن ، مرطوب و سفید است.

پا: پاهای بلدرچین های تخمگذار محکم, ،قوی وبدون برآمدگی و انحراف است.ناخن های سالم و بدون ضایعه دارند.

استخوان لگن: فاصله بین دو استخوان لگن در بلدرچین تخم گذار بیش از یک انگشت و فاصله بین استخوان لگن و سینه به اندازه ی دو انگشت است.

پرهایی که بلدرچین های تخمگذار دارند، رابطه ی مستقیمی با وزن بلدرچین دارد یعنی اگر جثه ی پرنده بزرگ تر باشد، پرهایش پهن تر و بزرگ تر خواهد بود.

این پرها خاصیت بسیار مهمی دارند به طوریکه پرنده را از خطرات سرمایشی و گرمایشی محافظت می نمایند.

شما می توانید با مشاهده ی کدر یا شفاف بودن پرهای پرنده از بیماری و سلامت آن آگاهی کسب کنید.

نقش پوست هم مانند پر بسیار مهم است به طوریکه از ساختارهای مهم حفاظتی به شمار می آید و اگر هر کدام به نحوی آسیب ببینند پرنده را دچار بیماری های مختلفی می نمایند.

این پرنده ها در سن ۳۷ تا ۴۲ روزگی به سن بلوغ می رسند و اگر در شرایط محیطی بهتر یعنی نورگیری مناسب و به مراتب خوب تری قرار بگیرند ، زودتر به بلوغ می رسند ولی این روش پرورشی چندان اصولی نیست چون هر چقدر پرنده زودتر به بلوغ برسد، تعداد تخم ها کمتر و اندازه اش ریزتر خواهد شد.

باید این نکته را در نظر داشت که شرایط ایده آل برای بلوغ پرنده در سن ۴۵ تا ۵۰ است زیرا مهم ترین دوران برای یک گله ی مولد است. همچنین تغذیه مناسب در این دوران می تواند در ساختار اندام قوی برای زمان تخم گذاری بلدرچین تاثیر گذار باشد.

متوسط تخم گذاری بین ۱۵۰ تا ۱۶۵ عدد است و تعداد تخم های نطفه دار به میزان ۱۱۵ عدد می رسد.

ولی شرایط سنی تولید تخم ها متفاوت است به طوریکه تخم های نطفه دار در 4 ماهگی و تخم های خوراکی در ۶ ماهگی تولید می شوند.

با این حال افرادی هستند که برای پرورش بلدرچین از نور مصنوعی استفاده می کنند بدینگونه تخم گذاری بلدرچین ها حدود ۱۲ ماه سال طول می کشد .

نگهداری آن ها در قفس یک روش آسان و مناسب است.