مینای گوشواره ای چه نوع پرنده ای است؟

مینا نام پرنده ای وحشی و باهوش است که در بیشتر مزارع، بیابان ها و مناطق گرم و خشک ایران می توان آنها را یافت. مرغ مینا که در زبان انگلیسی myna bird نامیده می شود، اولین بار توسط هندی ها پرورش یافت و عاشقان هندی با اموزش چند کلمه عاشقانه آن را به معشوقه های خود هدیه می دادند و از آن زمان به هوش بالا و قدرت تکلم مینا ها پی برده شد. مرغ میان دارای دو گونه معمولی و گوشواره ای می باشد که در این نوشته می خواهیم شما را با مینای گوشواره ای آشنا کنیم.

آشنایی با زیستگاه مینای گوشواره ای

این پرنده در بسیاری از کشورهای آسیایی جنوبی و آسیای جنوب شرقی یافت می شود، هر کشوری گونه محافظت شده مخصوص به خود را دارد، در ایران نیز می توان نمونه هایی از مینای گوشواره ای محافظت شده و آزاد شده در طبیعت را یافت، این پرنده در بسیاری از مناطق گرم و خشک ایران مانند خراسان، زاهدان و گونه هایی از میناهای فراری را می توان در تهران و اطراف تهران یافت.

خصوصیات و ویژگی های مینای گوشواره ای

عمده پرهای پوشیده شده در بدن مینا به رنگ مشکی می باشد، اما مهم ترین ویژگی مرغ مینای گوشواره ای وجود حلقه ای زرد رنگ در گردن و قسمت پشتی پرنده است که به راحتی قابل مشاهده و شناسایی می باشد. رنگ بدن پرنده در مقابل تابش نور آفتاب به رنگ ارغوانی، سبز تیره و بعضا فیروزه ای مبدل می شود که بر زیبایی پرنده می افزاید. منقار و پاهای پرنده به رنگ زرد می باشد و در زیر بال های پرنده می توان تکه هایی از رنگ سفید را مشاهده نمود.این پرنده در طبیعت در فصل بهار اقدام به جفت گیری و تخم گذاری می کند، اما در صورت پرورش در قفس در هر زمانی که امکان جفت گیری وجود داشته باشد می توان از او جوجه کشی کرد.

این پرنده بسیار جسور، پر تحرک و تیز می باشد و در صورتی که از یک مکان به مکانی دیگری منتقل شود و یا صاحبش عوض شود، به راحتی با محیط و صاحب جدیدش خو می گیرد و برخلاف طوطی ها اصلا خجالتی نیست. در صورتی که تمایل به نگهداری مرغ مینای گوشواره ای در منزل دارید باید او را تنها در قفس بگذارید زیرا امکان حمله او به سایر پرنده ها وجود خواهد داشت. به عنوان مثال نگهداری مینا و مرغ عشق در یک قفس اصلا مناسب نخواهد بود زیرا درگیری شدیدی بین آنها بر سر آب و غذا به وجود خواهد آمد و مرغ مینا به دلیل جسارت بالای خود برنده این نبرد خواهد شد.

مینای گوشواره ای در فصل بهار اقدام به لانه سازی در میان درختچه ها و بوته ها می کند و پس از لانه سازی و جفت گیری، ماده اقدام به تخم گذاری می کند و پس از رسیدن تعداد تخم ها به 2 الی 3 عدد نر و ماده به صورت مشترک بر روی تخم خواهد خوابید، پس از گذشت 2 هفته جوجه ها با بدنی برهنه و چشمانی بسته از تخم بیرون خواهند آمد و وظیفه اصلی والدین آغاز خواهد شد.

« مینای گوشواره ای »

تغذیه مینای گوشواره ای در طبیعت

این پرنده در طبیعت از انواع دانه های گیاهی، میوه های وحشی، حشرات و جانداران ریز تغذیه می کند، والدین برای تقویت جوجه ها آنها را با کرم خاکی، ملخ، کرم ابریشم و … تغذیه می کنند. در فصل زمستان به دلیل نبود غذا به مناطق گرمسیر و جنوبی مهاجرت می کنند. اما در حالت پرورشی می توان مینا ها را با انواع میوه ها و سبزیجات تغذیه نمود. دقت کنید که پلت مخصوص طوطی ها اصلا برای مینا خوب نیست زیرا حاوی آهن بوده و آهن برای مینا ها بسیار مضر است و نوعی سم محسوب می شود. تخم مرغ آب پز و گوشت باید به مقدار کم مصرف شود، تمرکز بیشتر بر روی دانه های حاوی فیبر و کربوهیدرات باشد.

چگونه می توان مینای گوشواره ای را پرورش داد؟

برای پرورش مرغ مینا در خانه باید جوجه آن را تهیه نمود و اقدام به پرورش ان نمود، زیرا مینا از سن 7 الی 8 ماهگی به بعد دیگر قادر به یادگیری نخواهد بود و اگر قصد دارید حرف زدن را به آموزش دهید باید حتما جوجه یک ماهه یا دو ماهه آن را تهیه کنید. در صورتی که تمایل به تهیه تخم نطفه دار این پرنده و جوجه کشی از آن را دارید، باید ابتدا تحقیقات خود را در مورد جوجه کشی از تخم این پرنده کامل کنید، زیرا جوجه های تازه به دنیا آمده بسیار ضعیف بوده و حتما باید توسط خود والدین تغذیه شوند.

----- برای مشاهده در ابعاد اصلی روی عکس کلیک کنید -----