آموزش پرورش مرغ شاخدار (مرغ گینه)

مرغ شاخدار یا مرغ گینه که در زبان انگلیسی به آن Guinea flow می گویند،. مرغ شاخدار که به آن مرغ گینه، مرغ خالدار و مرغ مرواریدی نیز می گویند، پرنده ای از خانواده قرقاول سانان بوده و بومی کشور آفریقا و بوته زار های ساوانا می باشد. این پرنده همانند سایر پرندگان سبک بال قادر به پرواز های طولانی و مهاجرت هستند. این پرنده به محیط های گرم و خشک سازگاری بیشتری دارد، به همین دلیل در اکثر مناطق جنوبی کشورمان پرورش می یابند. آنها پرندگانی اجتماعی بوده و اکثرا در گروه های 40 تایی حرکت می کنند و هنگام احساس ترس شروع به جیغ زدن می کنند.

گفته های فوق مقدمه ای جهت آشنایی شما با مرغ گینه بود، هدف اصلی این مقاله آموزش نحوه نگهداری و پرورش صحیح مرغ شاخدار یا همان مرغ گینه می باشد.

« پرورش مرغ گینه - شاخدار »

خصوصیات ظاهری مرغ گینه

مرغ مرواریدی یا مرغ گینه فارغ از سن و جنسیتی که دارد در سراسر بدن خود دارای خال های سفید می باشد و سایر پرهای پوشاننده بدن مرغ شاخدار، به رنگ خاکستری مایل به پآبی تیره می باشد. جنس نر و ماده مرغ شاخدار بسیار شبیه به یکدیگر می باشند و تنها تفاوت در تن صدا و اندازه آنها می باشد، مثلا جثه مرغ گینه نر بزرگتر از جثه مرغ گینه ماده می باشد، همین طور مرغ گینه ماده صدایی آرام تر و نازک تر از خود تولید می کنند. بعلاوه شاخ مرغ نر از شاخ مرغ ماده بزرگتر و تیره تر میباشد. پرنده ای به اندازه بوقلمون و حدود 40 الی 70 سانتی متر طول داشته و وزن آن بین 700 گرم الی 5/2 کیلوگرم می باشد. از لحاظ آناتومی و شکل ظاهری نیز بیشتر شبیه به قرقاول ها می باشد.

جالب است بدانید که تخم مرغ گینه به اندازه تخم مرغ محلی می باشد با این تفاوت که تخم مرغ گینه زرده کوچکتری دارد. هم چنین آنها صدای نازک و گوش خراشی دارند و بویژه هنگام جفت گیری مرغ گینه نر صدای گوش خراش تری از خود ساطح می کند.

توجیه اقتصادی پرورش مرغ شاخدار (مرغ گینه)

مرغ شاخدار به دلیل تغذیه کم و دوره رشد سریع خودش قابل توجه بسیاری از پرورش دهندگان قرار گرفته شده است. یک تخم نطفه دار مرغ شاخدار پس از طی دوره جوجه کشی 25 الی 28 روزه تبدیل به جوجه می شوند. جوجه ها پس از شش الی هفت ماه بالغ شده و توانایی تخم گذاری را خواهند داشت، ولی پس از رسیدن به سن سه ماهگی به عنوان مرغ شاخدار گوشتی به بازار عرضه می شوند. آنها به دلیل اینکه طبیعت گرمی دارند در اکثر مناطق گرم و خشک مانند اصفهان، کرمان، یزد و... قابل پرورش هستند و در مقابل بسیاری از بیماری ها نیز مقاوم هستند. مرغ شاخدار در دوره تخم گذاری خود در طبیعت بین 9 الی 20 تخم گذاشته و بر روی آنها می خوابد ولی در حالت پرورشی می توان با تغییر در دمای محیط، میزان نوردهی و نوع تغذیه این مقدار را به 90 الی 120 عدد در هر دوره تخم گذاری رساند.

نحوه شروع پرورش مرغ شاخدار

اگر قصد شما از پرورش مرغ شاخدار گوشتی کردن انها می باشد، بنابراین بهتر است با خرید یک دستگاه جوجه کشی ارزان و تعدادی تخم نطفه دار این پرنده شروع به جوجه کشی از این پرنده نموده و پس از بزرگ نمودن جوجه ها و رسیدن به سن سه ماهگی آنها را روانه بازار کنید. باید توجه داشته باشید که مرغ های شاخدار قابلیت پرواز های بلند را دارند، بنابراین محیط پرورش آنها باید حتما سر بسته باشد. آنها در حیاط خانه قابلیت پرورش و رشد کافی را ندارند، محیط آنها باید سرسبز و دارای فضای کافی باشد تا به راحتی پرواز کنند و غذای خود را بیابند.

جوجه ها پس از تولد ضعیف هستند و برای جلوگیری از بیماری های احتمالی باید آنها را زیر لامپ مادر مصنوعی قرار دهید و چند روز اول به آب شکر و دان خیس شده بدهید تا قوت بگیرند. هم چنین محیط جوجه ها را باید از محیط مرغ های بالغ جدا کنید.

در صورتی که قصد شما از پرورش مرغ شاخدار علاوه بر فروش گوشت، فروش تخم نطفه دار نیز می باشد، باید آنها را تا سن هفت ماهگی نگه دارید و اقدام به جفت نمودن مرغ ها نمایید تا با یکدیگر جفت شده و مرغ های شاخدار ماده شروع به تخم گذاری نمایند. نسبت تعداد مرغ ماده به نر 4 به 1 می باشد، یعنی به ازای هر 4 مرغ شاخدار ماده باید 1 مرغ شاخدار نر در محیط حضور داشته باشد تا نهایت بهره وری وتخم آوری را داشته باشند.

تغذیه مرغ شاخدار (مرغ گینه یا مرواریدی)

مرغ گینه در طبیعت از انواع میوه ها، دانه ها، برگ گیاهان، بذر ها، حشرات، کرم ها و ریشه گیاهان تغذیه می کنند و بعضا مشاهده شده که از موجودات مانند مارمولک، بچه مار، مورچه، کنه، عنکبوت، حلزون، هزار پا و ... حمله نموده و از آنها تغذیه می کنند، به همین جهت در بیشتر مزارع از این پرنده برای دفع آفات استفاده میشود، در حالت پرورشی نیز برای تغذیه این پرنده از دان، گندم و سایر حبوبات استفاده می شود.