آشنایی با مرغ و خروس مینیاتوری سبرایت

نوشته شده در : ۱۴۰۰٫۰۶٫۲۰

مرغ هم مانند سایر طیور دارای گونه های زینتی می باشد، یکی از این گونه های زینتی که قصد داریم در این مقاله مورد بررسی قرار دهیم مرغ و خروس نژاد مینیاتوری یا همان سبرایت می باشد، این نژاد از مرغ و خروس در سال 1800 میلادی به پاس تلاش های بی وقفه سرجان ساوندرس سبرایت ، همنام با نام این پرورش دهنده و محقق انگلیسی نامگذاری شد و در زبان انگلیسی sebright chicken نام دارد.

مرغ سبرایت جزو اولین نژادهایی است که باشگاه تخصصی برای جذب علاقه مندان داشت آنها به قدری محبوب بودند که مدتی پس از پیدایش در انجمن استاندارد طیور پذیرفته و ثبت شد. با گذشت چندین قرن، هنوز هم مرغ و خروس مینیاتوری از محبوب ترین نژادهای بانتام هستند. علیرغم محبوبیت و جذابیت، شیوه پرورش دشواری دارند و دارای ویژگی های شخصیتی منحصر به خود هستند.

مرغ سبرایت تخم هایی کوچک و سفید می گذارد و برای تولید گوشت و تخم صرفه اقتصادی ندارد. آنها در سال ۸۰ تخم می گذارند که بسیار کوچکتر از تخم مرغ معمولی است که فقط برای جوجه کشی و تکثیر نژاد مناسب هستند.

از لحاظ وزنی نیز خروس سبرایت نهایتا ۶۰۰ گرم و مرغ سبرایت ۵۰۰ گرم وزن می گیرد، بنابراین برای پرورش به عنوان پرنده گوشتی نیز مناسب نیستند، اما کسانی که قصد نگهداری و فروش پرنده های زینتی و خاص را دارند، می توانند از این نژاد نیز استفاده کنند.

از مهم ترین ویژگی های ظاهری این نژاد وجود حاشیه یا نوارهای سیاه رنگ در پرهای این پرنده می باشد. این مرغ و خروس ها در دو رنگ طلایی براق و سفید مایل به نقره ای وجود دارند و بر همین اساس به دو گونه سبرایت طلایی و سبرایت نقره ای نامگذاری شده است.

مرغ سبرایت بسیار آرام و اهلی بوده و به راحتی قابل پرورش همراه با سایر نژاد های مرغ می باشد؛ اما خروس سبرایت بنام خروس جنگی سبرایت معروف بوده و با سایر خروس ها بر سر جفت و قلمرو خود جدال می کند و حتی قادر به جنگ با مرغ های بزرگتر از خود نیز می باشد.

مرغ سبرایت بر خلاف مرغ های معمولی دارای تاج و ریشی کوتاه بوده ولی خروس سبرایت دارای ریشی بلند و تاجی مثلثی و کج و دارای نقاط برجسته می باشد. از نقطه شاخص دیگر مرغ و خروس سبرایت می توان به بال های او اشاره کرد، تمایل این نژاد به کشیدن بال خود به سمت پایین است که او را بسیار جذاب نشان می دهد بخصوص در خروس سبرایت این غریزه نمایان تر است. کشیده شدن بال ها نشان از این دارد که این نژاد تا حدودی قابلیت پرواز را دارد و در پرورش آن باید دقت زیادی را به خرج داد.

« مرغ مینیاتوری سبرایت »

همانطور که گفته شد، آنها برای تولید گوشت و تخم مناسب نیستند و صرفا جنبه زینتی آنها مدنظر است. پرورش این پرنده مینیاتوری به ویژه برای مبتدیان بسیار دشوار خواهد بود، بنابراین بهتر است قبل از شروع به کار از پرورش دهنده های با تجربه این پرنده مشاوره های تخصصی دریافت کنید، حتی اگر شده هزینه های لازم را به آنها بپردازید.

متاسفانه مرغ ها مادران خوبی برای جوجه های خود نیستند و در صورت عدم توجه پرورش دهنده ، جوجه ها میزان مرگ و میر بالایی خواهند داشت، بنابراین نیاز به تغذیه و توجه  توسط پرورش دارند.

مرغ و خروس های بالغ به طور کلی مقاوم هستند، اما باید واکسن های لازم را با مشورت دامپزشک به آنها تزریق کنید تا در برابر بیماری هایی مانند نیوکاسل، مارک، کوکسیدیوز و … مقاوم شوند. هم چنین رعایت بهداشت در محیط پرورش، به سلامت و طول مرغ و خروس های سبرایت کمک خواهد کرد.

آنها مانند بسیاری از بانتام ها به خوبی پرواز می کنند، بنابراین بعضی اوقات در فضای سربسته و حصارکشی شده پرورش داده می شوند و بر خلاف مرغ  و خروس های معمولی آزادی کامل ندارند. به این نکته مهم نیز توجه کنید که خروس های سبرایت به دلیل ژنتیک خاص خود در برخی موارد نابارور متولد می شوند و این امر باعث پیچیدگی تولید مثل و تکثیر این نژاد خواهد شد.

اگر دارای یک اتاق یا انباری در خانه خود هستید و یا حیاط و مرتع بزرگی دارید می توانید این پرنده را پرورش دهید. دقت کنید که در صورت پرورش در حیاط حتما باید قفس مناسبی را برای آنها بسازید تا هم فرار نکنند و هم از سرما و گرما در امان باشند.

برای این منظور می توانید از صفحات پلی کربناتی دو جداره یا سیمان و بلوک استفاده کنید. آنها برای پرورش نیاز به تجهیزات اولیه دارند که در زیر به مهم ترین آنها اشاره شده است :

• خاک اره برای بستر
• دانخوری و آبخوری
• هیتر گرمایشی برای مواقع سرد سال
• فن تهویه برای تعویض هوای محل پرورش
• دستگاه جوجه کشی برای تبدیل تخم به جوجه
• لامپ مادر مصنوعی برای پرورش جوجه ها
• لامپ مهتابی یا رشته ای برای روشنایی محل پرورش
• دارو و واکسن برای مواقع ضروری

« مرغ و خروس سبرایت »

به منظور تغذیه مرغ و خروس سبرایت همانند هر پرنده دیگری می توان از برنج، گندم، جو، نان خیس، ته مانده غذاها به شرط تازه بودن، گیاهان و سبزیجات، میل ورم و حشرات ریز و هر ماده غذایی دیگری استفاده نمود. البته باید در تغذیه آنها دقت نمود که از مواد غذایی بسیار چرب و یا بسیار شور و شیرین استفاده نشود زیرا سیستم گوارشی آنها قادر به هضم چربی و نمک و شکر نیست و مشکلات زیادی را برای سلامتی آنها به دنبال خواهد داشت.

هم چنین قابل توجه است که این نژاد از مرغ و خروس تحمل کمتری در برابر بیماری دارد، بنابراین باید موارد بهداشتی را در محیط این پرنده رعایت نمایید و از آب و غذای تازه و سالم استفاده کنید. تغذیه از غذای فاسد و مانده ، هم غذا شدن با سایر حیوانات نظیر موش، گربه، سگ، کلاغ و گنجشک، نوشیدن آب کثیف و ... همگی می توانند سبب بروز بیماری در این مرغ و خروس ها شود.