پرورش و جوجه کشی طوطی سبز ، ملنگو یا شاه طوطی

بروز شده در : ۱۴۰۰٫۰۱٫۲۴

طوطی بزرگ و کوچک اسکندر دو گونه اصلی پرنده طوطی در ایران هستند. به طوطی بزرگ اسکندر شاه طوطی و به طوطی کوچک اسکندر ملنگو یا طوطی سبز می گویند. پرورش و نگهداری از این پرندگان سابقه ای بسیار طولانی دارد به طوری که در حدود ۳ هزار سال پیش در هندوستان پرورش این دو گونه طوطی رواج داشته است. شاه طوطی و ملنگو در ایران و سایر نقاط جهان نیز به دلیل ظاهر زیبا و تقلید صدا طرفداران بسیاری دارند.

معرفی طوطی سبز

طوطی سبز پرنده ای زیبا و دوست داشتنی ست که بین انسان ها به خاطر اجتماعی بودنش از محبوبیت بیشتری برخوردار است.. اما این نکته را هم به یاد داشته باشید که همه ی افراد قادر به نگهداری از این پرنده ی دلربا نیستند زیرا مراقبت از آن نیاز به توجه و زمان کافی دارد که مسئولیت نگهداری آن از عهده ی افراد کمی بر می آید.

طوطی طوق دار هندی دوست دارد از هر زمانی برای بازی با صاحبش استفاده کند و بیشتر در کنار او وقت بگذراند. بهتر است بدانید همین ویژگی منحصر به فردش، از او پرنده ای قدرتمند و باهوش ساخته که بتواند در زمانی کم قادر به انجام کارهای مختلف باشد.

همانطور که در ابتدای مطلب نیز عنوان شد این طوطی ها دارای اسامی مختلفی چون: ملنگو، طوطی سبز ، پارکیت طوق دار ، طوق دار هندی و طوق دار صورتی هستند و جمعیت آن ها از چند زیر گونه تشکیل شده است.

محیط زیست این طوطی ها بیشتر مناطق آفریقایی و آسیایی چون هندوستان ، بنگلادش و سریلانکا ، سیلان ، مناطق غربی و جنوبی سودان و بسیاری دیگر از مناطق گرمسیر است.

همچنین به قطعیت می توان گفت که زیستگاه این طوطی ها از جمله گونه طوق دار هندی در هندوستان و پاکستان بیشتر دیده شده و از طرفداران زیادی در مناطق خاورمیانه برخوردار هستند.

طبق تحقیقات ارائه شده حدود ۲۰۰ سال پیش در هندوستان این طوطی ها به خاطر داشتن رنگی دلنشین، صدایی زیبا و هوش بالایشان توسط مسیحیان در قفس های گران قیمت تزئینی نگهداری می شدند چون آن ها به شدت معتقد بودن این پرنده ی خاص و دلربا که می توانست به راحتی صدای انسان ها را تقلید کند و با آن ها هم صحبت شود ، موجود مقدسی ست که توسط کائنات در بین آن ها ظهور کرده است.

« پرورش و جوجه کشی طوطی سبز اسکندر »

جالب است بدانید بیشترین محبوبیت این پرنده در دهه ۱۹۲۰ اتفاق افتاد، این طوطی خارق العاده با داشتن تنوع رنگ های مختلف در بین پرهای زیبایش، تحسین و توجه بسیاری از پرورش دهندگان را به خود جلب کرد به گونه ای که در زمانی اندک تبدیل به اولین انتخاب پرنده داران شد.

قابل ذکر است بسیاری از این طوطی ها توسط صاحبان خود به طور اتفاقی در طبیعت رها می شوند و ادامه ی زیستگاه خود را در جنگل های گرمسیری، حاره ای، در فلوریدا، انگلیس، ایالات متحده ادامه می دهند و همین علت باعث شده که در این مناطق پرورش این پرندگان به دلیل حمله به مزارع غلات و بذور میوه ی درختان کشاورزان، ممنوع اعلام گردد.

بسیاری از افراد فکر می کنند این طوطی ها بسیار بی استعداد هستند و به ندرت چیزی را یاد می گیرند ولی این باوری اشتباه است، بهتر است بدانید این پرنده توانایی یادگیری کلمات را دارد ولی نه به اندازه ی طوطی کاسکو و دیگر طوطی ها همچنین این پرنده یکی از طوطی‌هایی است که توانایی تقلید انواع صداها را دارد البته به شرطی که از جوجه گی بزرگ شود. توانایی صحبت کردن طوطی ملنگو نیز در مقایسه با شاه طوطی دیرتر اتفاق می‌افتد اما ملنگوها قابلیت بیشتری در فراگیری لغات مختلف دارند. در ضمن ملنگوها پر سر و صدا تر و بازیگوش تر از شاه طوطی ها هستند.

همانطور که گفتیم این پرندگان بسیار باهوش و عاشق یادگیری هستند، پس کمی زمان در اختیارشان قرار دهید، برای یاد گیری بهتر ، تا جائیکه می توانید از روش های تشویقی استفاده کنید. به هیج وجه به خاطر زود فرا گرفتن آموزش آن ها را با تمرینات سخت خسته نکنید زیرا باعث می شوید عصبی شوند و به عمل مخرب جویدن روی آورند.

این نکته را به یاد داشته باشید ؛ زمانیکه آن ها دوره ی بلوغ خود را سپری می کنند، بسیار پرخاشگر و عصبی می شوند و اگر حرکات آن ها از جانب شما مدیریت نگردد، در مدتی کم شروع به صدمه زدن به خود و دیگران می نمایند.

بدن این پرندگان عموما سبز رنگ می باشد، سینه و شکم سبز روشن ، سر و گردن و بال ها کمی تیره تر، همینطور دم مخروطی شکل شان دارای ترکیبی از رنگ های سبز، آبی و زرد می باشد. فک بالایی به رنگ قرمز یا نارنجی ست و منقار پایینی اش رنگی سیاه دارد. البته قابل ذکر است که رنگ جنس نر و ماده متفاوت و به اصطلاح دیمورفیک است و همین امر باعث شده که نر و ماده بودنشان به آسانی قابل تشخیص شود.

بهتر است بدانید، نرها بر خلاف ماده ها، در سن 18 ماهگی دارای حلقه هایی سیاه رنگ در نواحی گردن می شوند که به مرور زمان هر چقدر بزرگ تر می شوند رنگ این حلقه ها به رنگ های صورتی و آبی تغییر پیدا می کند.

به یاد داشته باشید ؛ انتخاب قفس پرنده بسیار مهم است. از آنجائیکه این طوطی ها دارای دمی بلند هستند اندازه ی قفسش باید بسیار بزرگ باشد تا بتواند به راحتی در خانه اش مانور دهد و بازی نماید و از همه مهم تر فاصله ی میله ها طوری نباشد باشد تا سر ملنگو در آن گیر کند. همچنین بهداشت وسایلی که در قفس هستند مانند؛ نشیمن گاه، اسباب بازی، ظرف غذا و آب خوری، باید برای سلامت پرنده و جلوگیری از رشد میکروب ها و باکتری ها حتما ضدعفونی گردد.

بازار طوطی های اسکندر « طوطی سبز »

در حال حاضر افراد بسیار کمی شاه طوطی را پرورش می دهند و به دلیل کمبود این پرنده در کشور تجار این پرنده را وارد می کنند. قطب اصلی پرورش طوطی سبز در اطراف ایران هندوستان و پاکستان است. مشکل اساسی این است در این کشورها به دلیل شکار و خطر انقراض طوطی سبز ، دولت خرید و فروش و صادرات آن ها توسط تجار را ممنوع کرده است. به همین دلیل طوطی سبز به صورت قاچاق از مرزهای شرقی وارد کشور می شود.

پرورش طوطی اسکندر

اصلی ترین نکته ای که در پرورش طوطی های سبز باید به آن ها توجه کنید ، محل نگهداری آن ها است. فضای بسته و کوچک برای پرورش و تولید مثل طوطی اصلا مناسب نیست. فضای مورد نیاز مناسب برای جفت گیری طوطی ۱۸ متر مربع با ارتفاع ۲ متر است. فضای نگهداری طوطی نباید بسته باشد بلکه باید دارای نورگیری و هواگیری مناسب باشد.

قفس نگهداری طوطی باید از میله های مناسب تشکیل شده باشد تا با جویدن طوطی از بین نروند. همچنین باید نسبت به هم فاصله مناسبی داشته باشند زیرا با خارج شدن سر جوجه ها از قفس هنگام برگشت احتمال اسیب دیدن گردن آن ها وجود دارد. طوطی ها پرندگانی هستند که نسبت به شرایط آب و هوایی حساس نیستند و به راحتی به آب و هواهای مختلف خو می گیرند ولی با این حال فضای نگهداری آن ها نباید در فصل زمستان و پاییز در معرض باد قرار بگیرد. باید توجه کنید که آب و ظروف غذا به صورت کافی در محل نگهداری طوطی باشد.

تخم گذاری طوطی های اسکندر

طوطی های اسکندر معمولا دو بار در سال تخم گذاری می کنند. این پرندگان در خاورمیانه معمولا در اردیبهشت ماه و دی ماه تخم گذاری می کنند. در طبیعت طوطی های اسکندر برای جفت گیری به قله درختان ، شکاف صخره ها و یا لانه های متروکه سایر پرندگان می روند. در پرورش طوطی ها در اسارت بهتر است مکانی را برای جفتگیری طوطی ها اختصاص دهید. برای این کار می توانید قوطی های تکثیر و یا کنده درختان را بالاترین مکان کاسیو قرار دهید.

« جوجه کشی طوطی اسکندر »

تغذیه مناسب برای تولید مثل طوطی سبز

استفاده از پروتئین های حیوانی در جیره غذایی طوطی های اسکندر آن ها را به جفت گیری و تولید مثل ترغیب می کند. در طبیعت طوطی ها پروتئین را با تغذیه از حشرات تامین می کنند. در پرورش طوطی می توانید از تخم مرغ آب پز یا گوشت برای تامین پروتئین استفاده کنید. شاه طوطی و منگلو زیاد علاقه ای به خوردن گوشت و یا تخم مرغ ندارند. به همین دلیل می توانید تخم مرغ را با دانه های گیاهان و میوه جات و نان سبوس مخلوط کرده و به پرنده بدهید.

جوجه کشی از تخم های نطفه دار طوطی اسکندر

طول مدت جوجه کشی از تخم های نطفه دار طوطی 18 الی 28 روز است. دمای مناسب برای مراحل ستر و هچر نیز 37.5 و 37.2 درجه سانتی گراد و رطوبت مطلوب نیز بین 58 تا 63 درصد است. برای جوجه کشی مصنوعی از تخم های نطفه دار طوطی باید از دستگاه جوجه کشی طوطی استفاده کنید. این دستگاه ها در انواع حرفه ای و اتوماتیک ساخته می شوند. در دستگاه های جوجه کشی مصنوعی حرفه ای باید المان های جوجه کشی را به صورت دستی وارد دستگاه کنید اما در دستگاه های جوجه کشی اتوماتیک می توانید نوع پرنده را انتخاب کنید. دستگاه به صورت کاملا اتوماتیک المان های مختلف جوجه کشی را تنظیم می کند.

آموزش گرفتن و جابجایی طوطی سبز به قفس

تمامی پرنده ها در تاریکی راحت تر گرفته میشوند. در صورتی که طوطی سبز از قفس فرار کرد ابتدا اتاق را تاریک کنید و به آرامی به پرنده نزدیک شوید ؛ سپس برای گرفتن آن اقدام کنید. برای گرفتن طوطی سبز پیشنهاد میکنیم تا از دستکش ذخیم استفاده کنید ؛ چرا که ممکن است پرنده به دست شما آسیب وارد کند. اما در صورتیکه از قبل پرنده اهلی شده است نیاز به این کار نبوده و کافیست تا دو انگشت خود را زیر شکم پرنده قرار دهید. با این کار پرنده بر روی دستان شما مینشیند سپس میتوانید آن را به آرامی حرکت داده و به قفس ببرید. برای گرفتن پرنده هیچ گاه اقدام سریع و ناگهانی انجام ندهید ؛ چرا که در این صورت پرنده دچار ترس و استرس شده و در آینده ممکن است از صاحب خود بترسد. برای گرفتن طوطی باید نهایت حساسیت را به خرج دهید. بدین منظور بهتر است تا قبل از گرفتن طوطی چندین بار دست خود را به پشت آن بکشید تا پرنده بفهمد که شما قصد اذیت آن را ندارید. همیشه سعی کنید تا پرنده را با دو دست خود بگیرید و تلاش نکنید که آن را از بال ها و یا دمش بگیرید. بعضی از پرورش دهندگان دوست دارند که پرنده را از قفس بیرون بیاورند و آن را روی چوب نشیمن قرار دهند. این افراد غالباً بال پرنده ها را قیچی میکنند تا پرنده نتواند از دست شخص فرار کند. این گونه طوطی ها را بهتر است تا شب ها بسوی قفس هدایت کرد تا پرنده بتواند با آرامش استراحت کند. بدین منظور میتوان در قفس را باز کرده و غذای پرنده را در آن ریخته ، سپس غذا را در مقابل پرنده قرار داده و دست غذا را داخل قفس هدایت کرد و با این شیوه پرنده را برای رفتن به درون قفس علاقه مند کرد. تکرار مکررات این کار باعث میشود تا پرنده بعد از مدتی به ورود به قفس عادت کند و در شب ها خود وارد قفس شود.

کوتاه کردن ناخن طوطی سبز

در طبیعت منقار‍ و ناخن طوطیان سبز بدلیل تماس با شاخ و برگ درخت ها کوتاه میشود. اما در طوطی های سبز قفسی بدلیل تحرک نداشتن پرنده و عدم تماس با درخته به تدریج بلند میشود. البته برخی از طوطی ها در صورت داشتن امکانات کافی شروع به جویدن ناخن های خود میکنند. برای کوتاه کردن دستی ناخن ها بهتر است از ناخن گیر استفاده شود. ناخن گیر نامبرده باید تیز بوده و بتواند ناخن را قطع کند. بهتر اسن قبل از گرفتن ناخن پرنده آن را در برابر نور گرفت و رگ های خونی پرنده را تشخیص داد. با این کار عملیات ناخنگیری با دقت بیشتر انجام شده و میتوان از رگ ها دوری کرد تا طوطی دچار خون ریزی نشود. در زمان ناخن گیری بهتر است تا شخصی پرنده را نگهدارد و با این کار به راحت تر شدن فرایند ناخنگیری کمک کند. برای جلوگیری از گاز گرفتن پرنده میتواند جلوی چشم آن را با پارچه ای پوشاند تا نتواند ببیند. در صورت ایجاد خونریزی نیز باید با پنبه آغشته شده به کلرید آهن خونریزی را متوقف کرد.

اصلاح منقار نیز نیاز به دقت بیشتری دارد. این کار را باید در چندین مرحله انجام داد تا آسیبی به پرنده وارد نشود و در هر مرحله تنها قسمت کوچکی از منقار باید کوتاه شود.

« نگهداری طوطی سبز در قفس »

قیچی کردن بال طوطی سبز

بعضی از کارشناسان چیدن بال های پرنده را رد میکنند. عموماً جلوگیری از پرواز یک پرنده را نمیتوان کار صحیحی دانست. با این کار پرهای پرنده کوتاه شده و با گذشت زمان پرهای جدید دوباره رشد خواهند کرد. برخی از پرورش دهندگان دوست دارند تا طوطی سبز را به بیرون بیاورند و بر روی چوب قرار دهند. این افراد دوست دارند که قبل از بیرون آوردن پرنده با های آن را قیچی کنند تا طوطی نتواند از دست آنها فرار کند. برای این کار بهتر است که بال پرنده را باز کرده و چهار پر بیرونی را که به عنوان شاهپر شناخته می شوند رها کرده و بقیه پرهای داخلی بال را چید. البته باید این پرها از جایی چیده شود که رگهای خونی در آن ناحیه نباشد و گرنه این کار باعث درد پرنده و خونریزی خواهد شد.

نتیجه گیری

همانطور که ذکر نمودیم ملنگوها پرندگانی بازیگوش و فعال هستند، پیشنهاد می کنیم اگر قصد اهلی کردن آن ها را دارید، سعی کنید زمان زیادی را در کنارشان سپری کنید و ساعت هایی طولانی خود را، مشغول شیطنت و بازی کردن با او نمایید. مهربانی صاحب پرنده، باعث آرامش روحی آنها خواهد بود.

مطلب مرتبط : چگونه تقلید صدا را به طوطی سبز بیاموزیم ؟

----- برای مشاهده در ابعاد اصلی روی عکس کلیک کنید -----