آموزش پرورش کاسکو

نوشته شده در : ۱۴۰۰٫۰۷٫۱۱

کاسکو یکی از با ارزش ترین پرنده های زینتی و نوعی طوطی سخنگو بوده که لقب سلطان سخن را به یدکی میکشد. این پرنده باهوش که به طوطی خاکستری آفریقایی نیز معروف است به دلیل اجتماعی بودن و انس گرفتن سریع با انسان ها و توانایی بالا در تقلید گفتار انسانی محبوبیت بسیار بالایی دارد. همچنین این پرنده جزو نژادهای گران قیمت می باشد.

هدف از پرورش این پرنده زینتی کسب درامد و یا نگهداری از آن بعنوان حیوان خانگی می باشد. با این حال فرقی نمیکند که برای چه هدفی می خواهید پرورش کاسکو انجام بدهید، آنچه که مهم است نحوه نگهداری، نوع تغذیه، نحوه جوجه کشی و تربیت این پرنده میباشد و باید بتوانید نیازهای اساسی این پرنده را فراهم کنید. جهت اطلاع بیشتر شما علاقه مندان به پرورش کاسکو ما در این مقاله با موضوع نحوه نگه داری از این پرنده به کمک شما آمده ایم. تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.

در حیات وحش این پرندگان به راحتی از پس نیازهای تغذیه ای و دیگر نیازهای خویش برمی آیند. اما گونه های اهلی شده به محافظت بیشتری نیاز دارند. باید بدانید که این پرنده ها احساساتی بوده و نیاز به توجه و محبت دارند.

بعنوان یک اصل مهم، کاسکو باید در محیط زندگی اش احساس امنیت داشته باشد. وگرنه خیلی زود در اثر استرس دچار افسردگی و ریزش شدید پر میشود. همچنین آب و هوای محیط زندگی و نحوه خوراک آنها باید متناسب با طبیعت پرنده باشد.

اگر به خوبی بتوانید نیازهای اساسی این پرنده را تأمین کنید آنها تا ۵۰ الی ۶۰ سال میتوانند عمر کنند و به معنی واقعی کلمه بعنوان یک همدم خوب و سرگرم کننده در کنار شما باقی خواهند ماند.

« آموزش پرورش کاسکو »

تقریبا بیشتر وقت کاسکوهای اهلی شده در داخل قفس سپری میشود. بنابراین برای پرنده خود باید یک قفس مناسب تهیه کنید. قفس هایی که برای کاسکو در نظر گرفته میشود معمولا بزرگ بوده چرا که کاسکو جثه درشتی دارد و به اندازه زیاد بازیگوش می باشد. قفس مخصوص این پرنده را می توانید از پت شاپ ها و پرنده فروش های معتبر تهیه کنید.

در انتخاب نوع قفس برای کاسکو باید به جنس میله های قفس نیز توجه شود. میله های قفس نباید رنگ امیزی شده باشند چون فلزهای سنگین همچون سرب و ... در رنگ یافت میشود و این فلزها باعث مسمومیت و مرگ ناگهانی کاسکو میشوند.

در داخل قفس بایستی از چوب طبیعی برای نشیمنگاه استفاده کنید. پیشنهاد میکنم به جای یک تیکه چوب از چنیدن تیکه چوب با قطرهای مختلف در داخل قفس استفاده کنید. همچنین چوب ها را با کمی زاویه (حداکثر 20 درجه) در داخل قفس بگذارید. در این صورت هم برای پرنده تنوع به وجود می آید و هم عضلات پاهایش قوی میشوند و هم اینکه پرنده میتواند منقار و ناخن هایش را با این چوب ها بساید.

بهداشت قفس نیز بسیار مهم بوده و برای بهداشت قفس بایستی از کاغذ مخصوص و یا روزنامه باطله استفاده کنید. همچنین هر روز باید کاغذ کف قفس را تعویض نمایید تا پرنده های شما دچار بیماری نشوند.

همانطور که گفته شد این پرنده ها به اندازه زیاد بازیگوش بوده و باید توانید به اندازه کافی ذهن آنها را درگیر نموده و سرگرم شان کنید. برای این منظور استفاده از اسباب بازی های جویدنی در قفس و سایر اسباب بازی های مخصوص کاسکو توصیه میشود. با این کار پرنده شما نیز سرگرم بازی بوده و همیشه شاداب خواهد بود. در غیر اینصورت خودتان باید به اندازه زیاد با کاسکو وقت بگذرانید وگرنه او افسرده خواهد شود.

« قفس کاسکو »

در داخل قفس کاسکو باید از لیوان آبخوری و دانخوری مخصوص استفاده کنید. جنس آبخوری و یا دانخوری میتواند پلاستیکی و یا استیل باشد. پیشنهاد میکنم 3 عدد ظرف غذای جداگانه برای طوطی خود در نظر بگیرید. در این صورت می توانید برای پرنده خود تنوع ایجاد نموده و کاسکو را به خوردن میوه ها و غذاهای مختلف عادت دهید.

تغذیه بخش اصلی پرورش کاسکو می باشد. یک رژیم غذایی خوب برای کاسکو باید تمام احتیاجات غذایی و روزانه او را در برگیرد تا پرنده دچار سوء تغذیه نشود. متأسفانه بیشتر پرورش دهندگان خانگی آنچنان که باید به تغذیه این پرنده اهمیت بدهند آن را جدی نمیگیرند. در نتیجه پرنده در اثر ضعف درگیر مشکلات و بیماری های مختلفی میشود.

برای تغذیه کاسکو می توان از مواد غذایی مختلف از جمله آجیل های تازه و خام نظیر بادام، گردو، پسته، انواع تخمه، انواع غلات آپ پز شده مثل ذرت، گندم، عدس، برنج، نخود و یا جوانه آنها و انواع میوه ها و سبزیجات استفاده کنید. فقط برخی میوه ها و سبزیجات مثل آواکادو، هسته میوه ها، انواع قارچ، کرفس، کنگر، ریواس، پنیر، کاکائو، سیر، پیاز، نوشیدنی های الکلی و کافئین دار برای کاسکو مضر می باشند.

گونه های نر و ماده این پرنده مخصوصا قبل از سن بلوغ به لحاظ ظاهری بسیار شبیه به هم هستند و تشخیص جنسیت آنها کار دشواری می باشد. سن بلوغ این پرنده ها نیز با توجه به نژاد و شرایط نگهداری آن میتواند از 3 الی 5 سال متغیر باشد. اما بعد از 18 ماهگی اندکی تغییرات ظاهری بین گونه نر و ماده این پرنده قابل محسوس می باشد. پرورش دهنده های حرفه ای و با تجربه معمولا با بررسی سر، اندازه و رنگ پرها تا حدودی میتوانند جنسیت کاسکوها را تشخیص بدهند ولی مطمئن ترین راه برای تعیین جنسیت کاسکو تست DNA می باشد.

زمانیکه کاسکوها به سن بلوغ می رسند مخصوصا گونه های ماده بیشتر به دنبال جفت خواهی بوده و درگیر تنش های جنسی میشوند. لذا لازم است که برای آنها جفت تهیه کرد. برای جفت شدن کاسکوی نر و ماده با هم پیشنهاد میشود ابتدا پرنده ها در قفس های جداگانه کنار هم نگهداری شوند تا به یک دیگر عادت نمایند. سپس میتوان آنها را داخل یک قفس انداخت و به تکثیر و جوجه کشی کاسکو پرداخت.

کاسکوهای نر و ماده که با هم جفت میشوند معمولا تا آخر عمر کنار هم باقی مانده و اگر جفتی بمیرد و یا جدا شود، دیگری به شدت افسرده و اندوهگین میشود.

همچنین کاسکوهای ماده در هر دوره بین 3 الی 5 عدد تخم میگذارند. دوره جوجه کشی کاسکو نیز به طور متوسط 28 روز طول میکشد. برای جوجه کشی مصنوعی از این پرنده استفاده از دستگاه جوجه کشی حرفه ای توصیه میشود. چون تخم های نطفه دار این پرنده در برابر نوسانات دمایی حساس بوده و دستگاه هایی که سیستم جوجه کشی معمولی دارند توانایی هچ تخم نطفه دار این پرنده را ندارند.

« کاسکوی نر و ماده »

بیماری ها و مشکلات مختلفی وجود دارد که میتواند گریبان گیر کاسکو شود که سرما خوردگی، اسهال و پرریزی از شایع ترین آنها می باشند. همچنین طوطی خاکستری افریقایی در معرض بیماری های روحی همچون افسردگی، استرس و ترس قرار دارد. برای جلوگیری از بیمار شدن این طوطی های سخنگو بایستی رژیم غذایی پرنده به اندازه کافی مقوی بوده و شرایط محیطی نیز ایده آل باشد.

برای جلوگیری از ترس و استرس کاسکو محیط نگهداری آنها باید به دور از سرو صداهای آزاد دهنده و یا حیوانات شکارچی مثل گربه و سگ باشد. پرنده های زینتی به طور غریزی به شدت از شکار شدن می ترسند لذا روبرو شدن با انسان های متفاوت و یا صداهای ناگهانی (مثل صدای ناهنجار وسایل خانگی)، حتی صدای وسایل نقلیه و غیره باعث ترس و استرس در آنها میشود.

لرزش بدن، بی قراری و یا سکوت و خیره شدن به یک نقطه، ریز شدن مردمک چشم و فشردن بال ها از نشانه های واضح ترس در طوطی خاکستری می باشد.

در زمان پرورش این پرنده بایستی به زبان بدن آنها به دقت توجه نمایید. کاسکو یک پرنده باهوش بوده و برای ارتباط با صاحب خویش، رفتارهای متفاوتی از خود نشان می دهد.

پر آرایی : پر آرایی بخش از فعالیت کاسکوها برای تمیز نگه داشتن بدن و براق نمودن پرها می باشد. ممکن است آنها در طول روز به مدت 8 ساعت به پرآرایی و کندن غده های چربی بدن خود مشغول باشند.

جویدن ناخن : جویدن ناخن میتواند پیام های مختلفی داشته باشد. طوطی زمانیکه عصبانی، گرسنه و یا تشنه میشود شروع به جویدن ناخن های پاهایشان میکند.

بی حرکت شدن و خیره شدن : این رفتار یکی از نشانه های مهم ترس در کاسکو می باشد. این نشانه را جدی بگیرید.

سیخ شدن پرها : یک حالت تهاجمی است و زمانیکه پرنده احساس خطر میکند، پرهای بدنش سیخ میشوند.

پف کردن پرها : پف کردن طولانی مدت نشانه بیمای است ولی اگر کوتاه بود میتواند به خاطر بازیگوشی و یا سردی هوا باشد.

عطسه و یا سرفه کردن کاسکو : یا دارد حرکات شما را تقلید میکند یا اینکه در اثر ذرات معلق موجود در هوا می باشد. اگر به صورت مداوم بوده و با آبریزش بینی همراه است، طوطی دچار سرما خوردگی شده است.

چرخیدن به دور قفس : نشانه گرسنگی و یا ابراز محبت به صاحب خویش میباشد.

بیرون اوردن غذا از چینه دان : میتواند نشانه ابراز علاقه به جفتش باشد. ولی اگر به صورت مداوم بوده و با بی حالی پرنده همراه است، نشانه بیماری میباشد.

ساییدن منقار : معمولا این طوطی ها وقتی می خواهند بخوابند، منقارهای خود را به هم می سایند.

خمیازه کشیدن : میتواند نشانه ناراحتی کاسکو در زمان شنیدن صداهای بلند باشد. یا اینکه پرهای ریز به داخل گوش پرنده رفته و او سعی میکند آنها را خارج نماید. در این حالت باید به پرنده کمک کنید.

« کاسکوی بیمار »

جوجه های کاسکو تقریبا تا سن 3 ماهگی نیاز به کمک دارند و پس از آن میتوانند مستقل شوند. در روزهای اولیه کاسکوهای والد با یک مایع شیری رنگ جوجه ها را تغذیه میکنند. آنها از چینه دان خود این مایع را با منقار به دهان جوجه هایشان منتقل میکنند. جوجه کاسکو تا 80 روزگی بدین شیوه تغذیه میشود. اگر جوجه کاسکو فاقد والد باشد این وظیفه پرورش دهنده است که با سرلاک مخصوص پرندگان جوجه ها را بزرگ کند.

منقار جوجه ها پس از سن 4 ماهگی تا حدود زیادی سفت میشود لذا قبل از آن باید جوجه ها با دان های نرم، جوانه ها و یا میوه های نرم تغذیه شوند. سن 5 ماهگی الی 8 ماهگی زمانی است که جوجه کاسکو پرواز کردن را یاد میگیرد. همچنین سن 5 ماهگی زمان مناسب برای آموزش سخنگو کردن کاسکو می باشد جوجه ها در این سن آمادگی زیادی برای یادگیری دارند.

40 روز اول زندگی جوجه کاسکو

میتوان گفت که شش هفته اول زندگی جوجه کاسکوها بسیار حساس تر از سایر دوره ها میباشد. در این دوره سنی جوجه ها زیاد می خوابند، در طول روز به دفعات زیادی تغذیه میشوند و سرعت رشد فیزیکی بالایی دارند. جوجه ها تا این سن معمولا تحت مراقبت والدینشان هستند. اعتقاد بر این است که هرچه قدر جوجه ها بیشتر نزد والدینشان بمانند مقاوم تر خواهند شد ولی این مسئله میتواند خوی وحشی جوجه ها را بیشتر کند و دست آموز کردن آنها نیز کمی زمان بر خواهد بود. البته در جدا کردن جوجه ها از والیدن نباید عجله کرد چون این مورد میتواند بیماری ترس در جوجه ها را تشدید کند.

40 الی 60 روزگی جوجه کاسکو

بعد از سن 6 هفتگی، جوجه ها کمتر می خوابند و فعالیت فیزیکی آنها بیشتر میشود. آنها در این دوره سعی میکنند با اشیاء و محیط اطراف خود آشنا میشوند. در این زمان جوجه ها به فضای بیشتری نیاز دارند. برای کسب تجربه و تقویت حس کنجکاوی جوجه کاسکو، در این دوره زمانی میتوانید آنها را به یک کارتن سه طبقه منتقل نمایید، به طوریکه در هر طبقه خوراکی و یا اشیاء و اسباب بازی مختلف قرار دهید تا جوجه ها با آنها درگیر شوند.

زندگی جوجه کاسکو در سن 10 الی 16 هفتگی

در این فاصله زمانی پرهای بدن آنها رشد نموده و بدن آنها با پر پوشیده میشود. حتی بال ها نیز قدرت گرفته و پرنده میتواند بر زمین فرود بیایید. کاسکوهای والد نیز در این زمان به تدریج غذا دادن به جوجه ها را کاهش میدهند. در نتیجه جوجه پس از سن 16 هفتگی آماده میشود که به تنهایی از پس نیازهای غذایی خویش برآید. در این دوره سنی لازم است که پرورش دهنده به روند مستقل شدن جوجه ها کمک کند. پرورش دهنده باید دان ها و میوه های نرم و ریز را در دسترس جوجه ها قرار داده تا پرنده به خوردن آنها عادت کند و کمتر از والدنیش درخواست غذا کند. جوجه ها معمولا با سر و صدا کردن و جیغ زدن از والدین خود درخواست غذا میکنند.

5 ماهگی الی 16 ماهگی زندگی جوجه کاسکو

در حیات وحش جوجه های کاسکو از سن 5 ماهگی به بعد از لانه خارج شده و به کاسکوهای جوان می پیوندند. در این بازه سنی جوجه طوطی خاکستری برخی از رفتارهای اجتماعی و از همه مهمتر امنیت را یاد میگیرد. شما نیز در این دوره بایستی امکان آبتنی و شناسایی اسباب بازی ها را برای جوجه ها فراهم نمایید. همچنین جوجه ها در این سن باید با خوراک اصلی آشنا شوند.

علاوه بر این جوجه های کاسکو پس از 5 ماهگی اشتیاق زیادی برای پرواز کردن دارند و دوست دارند که مورد توجه قرار گیرند و باید مطمئن شوند خطری آنها را تهدید نمیکند.

16 الی 36 ماهگی زندگی جوجه کاسکو

در این دوره سنی جوجه طوطی باید به خوبی یاد گرفته باشد که چگونه غذای خود را به دست بیاورد. از یک سالگی به بعد کاسکوها اعتماد به نفسشان نیز افزایش پیدا میکند و برای ارتباط برقرار کردن تلاش میکنند. پس از سن دو سالگی نیز هورمون خاصی در بدن آنها ترشح میشود که در نتیجه ترشح این هورمون کاسکو به جنس مخالفش علاقه مند میشود. دوره بلوغ جنسی میتواند بر رفتار کاسکو با صاحبش نیز تأثیر بگذارد به طوریکه او نسبت به صاحبش کم علاقه شده و به دیگری علاقه مند شود. اگر در این دوره سنی امکان تهیه جفت برای او ندارید بهتر است حسابی پرنده را سرگرم نمایید تا او کمتر دچار تنش های جنسی شود.

اگر در این بازه سنی کاسکو کمتر مورد توجه قرار گیرد و یا غریزه او سرکوب شود، او شروع به پرکنی نموده و تنها راه چاره تهیه یک جنس مخالف و یک جفت همسن برای او می باشد.

زندگی کاسکوها پس از سن 3 سالگی

بیشتر کاسکوها در این سن به بلوغ جنسی میرسند. در این سن نباید انتظار داشته باشید که کاسکوهای شما شروع به تولید مثل و جوجه کشی کنند چرا که آنها در این سن مشغول عشق بازی بوده و معمولا تا سن 7 سالگی تولید مثل نمیکنند.

معمولا در سن 7 سالگی نیاز جنسی کاسکوها به اوج خود می رسد مخصوصا گونه های ماده این پرنده بیشتر تمایل از خود نشان می دهند. اگر در این سن کاسکو تنها باشد به احتمال بسیار زیاد دچار پرریزی شدید خواهد شد.

سن سه سالگی به بعد شخصیت اصلی کاسکو را شکل میدهد. در این سن باید به زبان بدن کاسکوها اهمیت بدهید چرا که او با حرکات بدنی با طرف مقابل خود ارتباط برقرار میکند. در این سن باید به اندازه کافی به پرنده خود محبت کنید و او را با اسباب بازی ها سرگرم نمایید. اگر نمی خواهید که پرنده افسرده شود، کاسکوی شما در این سن نباید کل روز را در قفس محبوس بماند. تهیه آب و غذا فقط احتیاجات کاسکوها را تأمین نمیکند. اجازه بدهید پرنده شما مدتی بیرون از قفس وقت خود را سپری کند. آنها معمولا از این سن به بعد کمی عصبانی میشوند و اگر به خواسته آنها بی توجهی شود، شروع به جیغ زدن میکنند.

در این مقاله به نکات مهم در زمینه پرورش کاسکو و نحوه مراقبت از جوجه ها اشاره شد. نگهداری از پرندگان زینتی در منزل نیاز به حساسیت بیشتری دارد. پیشنهاد میکنم برای تضمین سلامتی کاسکوی خود سالی دو بار پرنده را برای بررسی کلی به یک متخصص دامپزشک نشان دهید. در نظر داشته باشید که این پرندگان و حتی سایر طوطی سانان مثل همچون عروس هلندی نسبت به بسیاری از کارهای روزمره و یا وسایلی که در منزل استفاده میکنیم (مثل پختن غذا و اسپری خوشبو کننده، ضدعفونی کننده ها، وسایل آرایشی و ...) حساس بوده و سعی کنید محیطی امن و آرام برای آنها فراهم نمایید.